Nidakule Göztepe, İstanbul' un Asya kısımının en önemli ulaşım aksı olan E-5 otoyolu üzerinde, Fikirtepe kentsel dönüşüm bölgesinin yanında konumlanmaktadır. Fikirtepe projesi ile birlikte, çevrenin hızla gelişmekte olduğu bölgede yoğunluk  hızla 2 misline çıkmaktadır. Bu artış bölgeye ağır bir ulaşım yükü getirirken,  çevrenin yeşile olan ihtiyacını da doğuracaktır.  Bu doğrultuda hedeflenen;  işlevsel ve ulaşımsal açıdan çevresi ile bütünleşmiş, yatayda değil düşeyde gelişerek yeşil alanları maksimize eden yalın bir yapı tasarlamaktır.

Kule, arsanın merkezinde konumlanarak, batısında araç sirkülasyonunu ve açık otoparkı, doğusunda açık rekreatif alanları, güneyinde ise girişleri örgütlemektedir. Bu açık kullanım alanları, bitkisel bir örtü ile çevrelenerek tanımlanır. Bu örtü aynı zamanda, otoyola doğru yükseklik kazanarak, 1.bodrum kattaki sosyal tesisle ilişkilenen rekreatif avluyu gürültüye karşı korur.

Binanın güneyindeki,  kare prizma formunun dışına taşan tek kütle, yapının düzenliliğini bozarak girişi işaret etmektedir. 2 kat yüksekliğindeki bu kütle binanın dışına taşarak, giriş holü için daha ferah bir iç mekan oluşturmaktadır. Üst, ofis kısmı  ise 'shell and core' prensipleri ile tasarlanmış olup, çekirdek ile kabuk arasındaki mekan kullanıcı talepleri doğrultusunda kullanım aşamasında, kat bazında şekillendirilecektir.

Kabuk tasarımında,  güneş kontrolü ön planda tutulmuştur. Cephe farklı aralıklarla bir araya gelmiş farklı yüksekliklerde yatay alüminyum bantlardan oluşmaktadır.  Bu bantların sıklığı, yüksekliği ve dolayısıyla yüz ölçümü cephelerin güneş alış değerlerine göre farklılık göstermektedir.  Batı ve Güney cephelerinde bantlar diğer iki cepheye göre kalınlaşıp seyrelerek kabuğun saydamlığını azaltmaktadır. Bu noktada hedeflenen, cepheyi ışık gereksinimleri doğrultusunda  cephe dili sürekliliğini bozmadan, yalnızca sıklık değerlerini değişime uğratarak çözümlemektir. Cephenin farklılık gösteren yüzeylerinin birleşimi ise bina yüksekliğince devam eden düşey bir yırtıkla sağlanmıştır. Bu yırtık aynı zamanda düşey bir aydınlatma elemanı olarak tasarlanmış, geceleri de bina cephelerinde ki ayrımı vurgulamaktadır.   

Binanın cephe kabuğu, tasarım metodolojisi bakımından  yeni dönemin mimari araçları kullanılarak tasarlanmıştır.  Yapının güneşle ilişkisinin kurulduğu cephe arayüzünde kullanılan yatay bantların bir araya geliş kurgusunu, birden çok parametreyi aynı anda sağlayan bir bilgisayar kodu oluşturur. Yatay elemanlar,

1- Düşeyde gelişi güzel bir şekilde dağılırken;

2- Oturan insan gözü ile ayaktaki insan gözü arasında ki yükseklik aralığına denk gelmez ve görüşü engellemezler,

3- Yönlere, dolayısıyla da güneşin gelişine göre sıklaşarak ya da kalınlaşarak cephedeki dolu-boş dengesini, enerji korunumu gözeterek sağlarlar.

Kod, her execute edildiğinde bu girdileri aynı anda sağlayan olasılıkları yaratmaktadır. Mimara bu aşamadan sonra düşen de kendi tanımladığı çerçeve içerisinde oluşan olasılıkları görsel süzgecinden geçirerek uygulamaktır.